Wiosna ma w sobie coś magicznego. Prócz swych oczywistych uroków, bywa stanem umysłu, za którym tęskno w gorsze dni.
Lubię obserwować proces, kiedy za oknem z dnia na dzień jest coraz więcej zieleni. Liście z malutkich pąków, stają się dorodne i barwne. Zieleń mnie uspakaja. Budząca się do życia przyroda, dodaje energii. Po szarej i zimnej aurze, która panowała przez ostatnie miesiące, znów odzyskuję chęci do działania. Powoli staję na nogi!
Mam wrażenie, że tegoroczną zimę udało mi się skutecznie przespać. Wybudzanie się zajęło mi sporo czasu. Wiem, że to wyjątkowa sytuacja, dlatego daję sobie ku temu przyzwolenie.
Kiedy dzień po dniu pogoda płatała figle, uwierzyłam, że stan ten nie zmieni się, dopóki nie zobrazuje Pani Wiosny. To kolejna z pór roku, której nadałam ludzką twarz.
Rozwiane blond włosy, promieniste rumieńce i kwiecisty wianek to nieodłączne atrybuty Wiosny. Teraz już na pewno rozgości się u nas i zostanie na dłużej.
